Jak pomóc dziecku radzić sobie z lękiem ?

Ostatnie półtora roku przyniosło stresujący strumień niepewności w gospodarstwach domowych na całym świecie. Jako rodzice musieliśmy zmienić nasze życie, aby dostosować się do nowych czasów. Presja ciągłego rozwiązywania problemów jest duża, ale nie tylko my dorośli odczuwamy powagę sytuacji z której znalazł się świat.

Ten wpis pomoże Ci dowiedzieć się, jak wydarzenia zewnętrzne wpływają na nasze dzieci i co możemy zrobić, aby pomóc im radzić sobie z tym lękiem.

Od pandemii, po protesty i politykę – czy wszystkie stresory roku 2020 wywierają emocjonalny wpływ na NASZE dzieci?

Z przeprowadzonych badań wynika, że mamy do czynienia ze wzrostem strachu i depresji u starszych dzieci oraz niepokojem i troską u młodszych. Posunęłabym się do stwierdzenia, że ​​niemowlęta (dziewięciomiesięczne i młodsze) są również pośrednio dotknięte stresem minionego roku. Dzieci w każdym wieku odczuły skutki pandemii, niezależnie od tego, czy nie chodzą do szkoły bądź przedszkola, nie mogą być z przyjaciółmi, czy nie widują rodziny. Zostały one również dotknięte pośrednio – co jest równie głębokie – mogła to być utrata pracy przez rodziców, presja finansowa, czy nawet rodzice pracujący w domu i wszyscy przez długi czas przebywający w bliskim sąsiedztwie.

Jak stres rodzicielski wpływa na dzieci?

Dzieci będą oczekiwać od Ciebie reakcji na to, co się dzieje i mogą wyczuć Twój stres. Nawet niemowlęta wyczuwają stres rodzicielski. W samolocie krąży stare powiedzenie, że rodzice muszą założyć własną maskę tlenową przed założeniem dziecku, i tak jest w przypadku stresu. W trosce o wspieranie dziecka nie zaniedbuj siebie. Rodzice najpierw muszą poćwiczyć samoopiekę, aby móc pomóc swoim dzieciom radzić sobie z ich własnym stresem.

Czy rodzice powinni starać się trzymać dzieci z dala od wiadomości?

To tak naprawdę zależy od wieku, etapu rozwoju i zainteresowań Twojego dziecka. Jeśli masz nastolatka, sam ma łatwy dostęp do wiadomości. Ciężko będzie ci utrzymać go z daleka od tego co się dzieje . W takiej sytuacji ważna jest rozmowa o tym, co myślą, czego się uczą, o co się martwią. Generalnie nie radzi się rodzicom, aby ich małe dzieci oglądały wiadomości ponieważ rzeczy, które mogą zobaczyć, mogą sprawić, że poczują się, jakby świat był bardzo, bardzo przerażającym miejscem. Myślę jednak, że nadal ważne jest, aby porozmawiać z nimi o tym, co się dzieje, w sposób, który zrozumieją.

Co mogą zrobić rodzice, jeśli podejrzewają, że ich dziecko doświadcza lęku?

Najważniejsze jest rozpoznanie ich obaw i potwierdzenie uczuć. Są to dwie kluczowe rzeczy, które możesz zrobić jako rodzic, aby pomóc dziecku z lękiem. To naprawdę ważne, abyś rozmawiał z nimi o tym, co się dzieje i abyś robił to regularnie. To, co czują dzisiaj, prawdopodobnie różni się od tego, co czuli sześć miesięcy temu, zarówno dlatego, że są starsi, jak i dlatego, że nauczyli się nowych rzeczy. Dla niemowląt doświadczających oznak niepokoju nic nie jest dla nich bardziej uspokajające niż bycie trzymanym i kochanym.

Jakie są oznaki niepokoju lub stresu u dzieci?

Istnieje wiele znaków ostrzegawczych, na które należy zwrócić uwagę: zaburzenia snu, drażliwość, brak apetytu. Niemowlęta również wykazują podobne oznaki stresu. Jeśli masz obawy dotyczące lęku Twojego dziecka lub jeśli wykazuje ono wyniszczające objawy, powinieneś bezwzględnie zasięgnąć profesjonalnej pomocy. Porozmawiaj z pediatrą Twojego dziecka. Uzyskaj skierowanie do doradcy lub psychologa dziecięcego, aby uzyskać wsparcie, którego potrzebują. Nie pozwól, aby te rzeczy nadal się nawarstwiały , ponieważ lęk polega na tym, że buduje się sam, a Twoje dziecko może potrzebować umiejętności, które pomogą mu sobie z tym poradzić.

Jakich narzędzi mogą użyć rodzice, aby pomóc swoim dzieciom radzić sobie z lękiem?

Coaching emocji to świetne narzędzie na początek. Celem jest nauczenie dzieci rozumienia swoich emocji poprzez etykietowanie ich. Częste rozmowy z dziećmi zachęcają do zrozumienia, że ​​uczucia są częścią życia i że przychodzą i odchodzą. Naprawdę ważne jest, aby nie minimalizować uczuć dziecka a zamiast tego korzystać z coachingu emocji, aby je nazwać, potwierdzić i uspokoić.